در مورد آیت الله

آیت‌الله سید مرتضی نجومی (۲۶ بهمن ۱۳۰۷ در کرمانشاه - ۲۵ آبان ۱۳۸۸) از هنرمندان و مفسران قرآن ایرانی بود. وی عضو پیوسته فرهنگستان هنر و چهره ماندگار هنر ایران بود

در آثار به ثبت رسیده از او می‌توان به مجموعه عکسی از آثار خطی او، چند رساله ارزشمند با عناوینی چون: «رساله بعد معنوی هنر خط، رساله التصویر و التمثیل، رساله الغناء، رساله النجاسه الخمر، تفسیر سوره مؤمن و رساله‌ای در تعظیم شعائر اسلامی» اشاره کرد

او از برترین‌های هنر خوشنویسی جهان بود و نزد خطاطان بزرگی همچون هاشم بغدادی و احمد نجفی به تمرین و ممارست پرداخت تا در انواع خطوط اسلامی خطاطی چیره‌دست شد. او همچنین در تذهیب و تشعیر و تجلید و گل و بوته‌سازی آثار جاودانه‌ای پدید آورد. وی به عنوان یکی از چهره‌های ماندگار ایران در عالم هنر، مورد تقدیر قرار گرفت

در ۵ آذر ۱۳۰۷ زاده شد و تحصیل علوم حوزوی را نخست نزد پدرش و دیگر اساتید کرمانشاه آغاز کردند و با تأسیس حوزه علمیه کرمانشاه در مسجد حاج شهبازخان نزد اساتیدی چون آقا میرزا ابراهیم پورمعتمد، حاج سیدمحمود معصومی‌لاری و حاج‌شیخ‌حسن حاج‌آخوند تحصیلات دینی را ادامه داد. او در سال ۱۳۲۹ خورشیدی (۱۳۶۹ قمری) به شهر نجف رفت و در مدارس سیدمحمد کاظم یزدی، مدرسه آیت‌الله آخوند خراسانی، مدرسه «مرحوم حاج میرزا حسین حاج میرزا خلیل» و مدرسه مرحوم آخوند به تحصیل دروس حوزوی پرداخت و به درجه اجتهاد رسید. در سال ۱۳۴۹ در پی اخراج ایرانیان مقیم عراق توسط ارتش بعث، آیت‌الله نجومی به کرمانشاه مراجعت و از آن پس عمر در کرمانشاه اقامت گزید و فعالیت‌های هنری خود را پی گرفت تا جایی که یکی از چهره‌های پرنفوذ معنوی شهر به شمار می‌رفت. او صبح روز ۲۵ آبان در سن ۸۱ سالگی در شهر کرمانشاه درگذشت

بر اساس شناسنامه، وی متولد ۲۶ بهمن ۱۳۰۷ است، هرچند در نوشته‌ای از خود او در پشت نسخه‌ای نفیس از نهج البلاغه، به نقل از پدرس ۲۳ جمادی الثانی ۱۳۴۶ مصادف با ۵ آذر در کرمانشاه ثبت شده است
وی فرزند آیت‌الله سید محمد جواد نجومی فرزند آقاسید میرزا اسماعیل نجومی است. بر اساس شجره‌نامه‌ای که در پشت همان کتاب آمده سلسله سیادت او به امام چهارم شیعیان
علی ابن الحسین می‌رسد

پدر و جدش آقا سید میرزا اسماعیل نجومی متولد کرمانشاه و از سادات بسیار بزرگ شهر کرمانشاه بودند و طول عمرشان را در آنجا سپری کردند. وی در خصوص پدرش در کتاب فوق چنین آورده است: «والده عفیفه و صالحه بنده که به راستی نمونه سلامت نفس، دیانت، تقوی، دلسوزی، مهر و محبت بود فرزند مرحوم مغفور آیت‌الله شیخ مرتضی علم الهدی آل آقا بودند»

در سال ۱۳۱۴ در دبستان هدایت کرمانشاه به تحصیل پرداخت و تا کلاس ششم آنجا بود که بعد در سال ۱۳۲۱ و ۱۳۲۲ کلاس‌های اول و دوم دبیرستان را نیز گذراند و به تحصیل دروس حوزوی پرداخت

در شرایطی که مدرسهٔ علوم دینی‌یی در کرمانشاه نبود، وی تحصیل علوم حوزوی را در محضر پدرش و دیگر استادهای شهر شروع کرد تا آنکه با گذشت چند ماه، علمای شهر به امر آیت‌الله آقا سید ابوالحسن اصفهانی، حوزهٔ علمیهٔ کرمانشاه را پایه‌گذاری کردند که در مسجد حاج شهباز خان برگزار می‌شد

او در کتاب کیمیای هستی دربارهٔ دلیل عزیمت به عراق (نجف) آورده است: «رفت و آمد علاقمندان و همشهریان را به منزل والد و معاشر بیش از اندازه را بلائی برای ادامه تحصیل دیدم لذا تصمیم به عزیمت به عتبات مقدسه و انتقال به حوزه نجف اشرف گرفت

در سال ۱۳۲۹ خورشیدی (۱۳۶۹ قمری) به نجف رفت و در مدارس آقا سید محم کاظم یزدی، مرحوم آیت‌الله آخوند خراسانی، حاجی «مرحوم حاج میرزا حسین حاج میرزا خلیل»، مرحوم آخوند به تحصیل پرداخت


وی در این ایام در درس خارج استادانی چون آیت‌الله العظمی میرزا محمد باقر زنجانی، آیت‌الله میرزاعبد الهادی شیرازی، آیت‌الله محسن حکیم و آیت‌الله العظمی سیدمحمود شاهرودی شرکت کرد

در پی اخراج ایرانیان مقیم عراق توسط بعثیها او نیز در سال ۱۳۴۹ به کرمانشاه بازگشت. از آن به بعد در کرمانشاه زندگی کرد و به یکی از چهره‌های پرنفوذ معنوی شهر تبدیل شد. او در مسجد نواب نماز می‌گزارد که از جمله مساجد فعال شهر کرمانشاه است

او در خصوص فعالیت‌هایش در دوران انقلاب چنین نگاشته است: «بعد از بازگشت از نجف اشرف تا شروع انقلاب مقدس اسلامی دیگر مجال نوشتن کتابی یا استنساخی پیدا نشد و به کارهای معمولی و وظایف مقرره روحانیت مشغول شدیم. تا اوان انقلاب اسلامی که جوانان عزیز و سر باخته، دستگاه تکثیر و چاپ اعلامیه‌ها را مخفیانه به منزل ما آوردند بطوریکه خود آقایان روحانیون محترمی که کاملا در جریان انقلاب بودند نمی‌دانستند که اعلامیه‌ها کجا تکثیر می‌شود حتی گاهی جلسه آقایان علما منزل ما بود و در همان وقت جوانان عزیز در زیر زمین مشغول تکثیر و چاپ اعلامیه‌ها با انشاء این حقیر بودند. در اوج درگیری‌های انقلاب در ۹ مهر ۱۳۵۷ داماد او صادق صابون در درگیری با عوامل رژیم شاه جان باخت، و به عنوان «اولین شهید انقلاب اسلامی در کرمانشاه» شناخته شد.

در آثار به ثبت رسیده از او می‌توان به مجموعه عکسی از آثار خطی او، چند رساله ارزشمند با عناوینی چون رساله بعد معنوی هنر خط، رساله التصویر و التمثیل، رساله الغناء، رساله النجاسه الخمر، تفسیر سورهٔ مومن، و رساله‌ای در تعظیم شعائر اسلامی اشاره کرد

او در ذیل بخش آثار و تالیفات چنین آورده‌است: «مطلبی را اینجا تذکر دهم و آن اینکه ما از اول بفکر کتاب‌نویسی یا اگر جسارت نباشد بفکر خودنمائی و تالیف و تصنیف نبودیم و همیشه می‌گفتیم مردی در فهمیدن کلمات بزرگان و محققان عظیم ماست لذا چندان رغبتی به نوشتن کتاب مستقل نداشتیم» هرچند که او بسیاری از آثار بزرگان را استنساخ کرد که از جملهٔ آن‌ها ریاض العلمای مرحوم عبدالله افندی، رسالهٔ صحیحه از میرزای زنجانی و چند اثر دیگر را می‌توان نام برد

او در خصوص ویژگی‌های هنری خود و خانواده‌اش چنین نوشته‌است: «در خاندان ما هنرهای زیبا جایگاه ویژه‌ای دارد و هنرمند خوشنویس، نقاش و صحاف زیاد داشته‌ایم، مرحوم جدم آقای میرزا اسماعیل که در ابتدای کلام ترجمه حال ایشان را آوردم از خوشنویسان بسیر خوبیبودند که انواع خطوط را بسیار استادانه می‌نوشتند و آثار بسیار ارزشمندی در این زمینه دارند که همراه برادرش آقا میرزا رضای منجم باشی از شاگردان میرزا محمد علی خوشنویس کرمانشاهی بوده‌اند.» آقا سیف السادات، سید میرزا عبدالرحمن نجومی، سید میرزا محسن و سید محمد صالح سیف السادات، سید نصر الله نجومی و سید میرزا حسن نجومی و سید هادی و مهدی نجومی و آقا سید محمد جواد نجومی پدر گرانقدر وی نیز از هنرمندان این خانواده هستند


خود او نیز از برترین‌های هنر خوش‌نویسی جهان بود که تابلوهای زیبایی از او به جا مانده‌است. او نزد خطاطان بزرگی همچون هاشم بغدادی و احمد نجفی به تمرین و ممارست پرداخت تا در انواع خطوط اسلامی استاد و در خط نسخ و ثلث صاحب‌نام شد و در تذهیب و تشعیر و تجلید و گل و بوته‌سازی آثاری ماندگار پدید آورد. در سال ۱۳۵۷ خورشیدی (۱۳۹۸ هجری قمری)، احمد معصومی زنجانی اجازه‌ای عربی در عالم خط برای او نوشت. او لوح تقدیر در نخستین گردهمائی و جشنواره خوشنویسان جهان را از آن خود نمود و نیز بعنوان چهرهٔ ماندگار ایران در عالم هنر مورد تقدیر قرار گرفت

سرانجام در ۲۵ آبان ۱۳۸۸ در سن ۸۱ سالگی و در منزل شخصی خود در کرمانشاه درگذشت

در پی درگذشت او سه روز عزای عمومی در استان کرمانشاه اعلام شد

میرحسین موسوی، اکبر هاشمی رفسنجانی، سید محمد خاتمی، علی لاریجانی، محسن رضایی، سید علی خامنه‌ای هر یک در پیامی جداگانه درگذشت او را تسلیت گفتند.
جمع نمایندگان استان کرمانشاه نیز طی اطلاعیه‌ای، درگذشت او را تسلیت گفتند همچنین شورای فرهنگ عمومی نیز در پیامی جداگانه درگذشت او را تسلیت گفت بهروز مرادی استاندار همدان، آیت‌الله حسن ممدوحی نماینده مردم کرمانشاه در مجلس خبرگان رهبری، حجت الاسلام لطفی امام جمعه ایلام، علما و روحانیون اهل تسنن استان، حوزه‌های علیمه استان، دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی، سازمان بنیاد شهید، اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی، روابط عمومی اداره کل اطلاعات، امام جمعه، فرماندار و مسوولان ادارات سنقر و کلیایی و فرماندار قصرشیرین هم از جملهٔ دیگر شخصیت‌ها و مسوولان سازمان‌ها و اداراتی بودند که در خصوص درگذشت وی پیام صادر کردند

با احترام به شماواین شخصیت مذهبی ولی
یه سوال دارم دوست عزیز
این روحانی چه خدمتی به مردمه این دیار کرده ؟ که این جوری بررگش کردن و ومی کنین من که هیچ کار مفیدی ازش تو بیوگرافیش ندیدم

Rahesabz نوشته است:این روحانی چه خدمتی به مردمه این دیار کرده ؟ که این جوری بررگش کردن و ومی کنین من که هیچ کار مفیدی ازش تو بیوگرافیش ندیدم

دوست عزیز من راه سبز
برترین خطاط ثلث در جهان اسلام
چهره ماندگار ایران در عرصه خوشنویسی
عضو ثابت فرهنگستان هنر
کسی که در مراسم درگذشتش چه از راست چه از چپ برایش پیام تسلیت میفرستن
کسی که با وجود نفوذ فوق العاده معنوی که در شهر داشت ولی هیچوقت خودش رو درگیر بازیهای سیاسی نکرد
کسی که عزت و افتخار این شهر بود
شایسته تکریم نیست؟

راستی به نظر تو چه کسی رو باید ستایش کرد؟

دوست عزیز اولا
من آقای نجومی خیلی قبلتر از اینها میشناختم من برای ایشان-به عنوان یکی از مفاخر خوشنویسی-احترام زیادی قائلم

دوما
ایشان شهرتشان بیشتر به خاطر هنرشان بود واینکه ما ایشان را به عنوان یک
هنرمندستایش کنیم هیچ مانعی نداره

سوما
مگه اونایی که مدام دم از روشنفکری میزنن و مدام شعارهای بی پشتوانه میدن چه کاری برای این مردم انجام دادن که
شما روحانیت رو متهم به سکوت میکنی من اسم نمیبرم ولی من و شما خوب میدانیم هستند روحانیونی که به قول شما -از حق مظلوم در برابر ظالم دفاع کردند- وساکت ننشستند
این چه مشکلی از نظر شما داره؟

چهارما

Koorosh- Sabzandish نوشته است:وقتی در صحنه ی حق وباطل نیستی
هر کجا خواهی باش ، چه به نماز ایستاده باشی
چه به شراب ،هر دو یکی است...

بحث جالب شد
امکان داره بیشتر در مورد حق و باطل و ارتباط اون با این پست توضیح بدی؟