...روزهای محرم

روزهای محرم
سلام

این روزها

از صبح برای خودت برنامه داشتی، ساعت 7 صبح زیارت عاشورای مسجد شهدا، قبل از ظهر فاطمیون، نماز ظهر فلان مسجد، بعد از ظهر عشاق الحسین، شب...ولی الان حتی برای این‌ كه بفهمی امروز روز چندم محرم است، باید فكر كنی، مجلس رفتن كه هیچ. فاجعه است.


***


می‌ترسی. از تاسوعا و عاشورا می‌ترسی. می‌ترسی همین دو روز هم از دستت برود و هیچ به هیچ. آخر باید آماده باشی. حتما حكمتی در این كار بوده كه هر روز را به یكی از شهدای كربلا اختصاص داده‌اند. هشت ، نه روز اول، یك جور اردوی آمادگی است برای شب تاسوعا و عاشورا، كه آرام آرام گرد و غبار زندگی روزمره‌ را از خودت جدا كنی، كه آرام آرام برسی به شب حضرت ابوالفضل و امام حسین، كه بتوانی شب عاشورا تا صبح زمزمه كنی مكن ای صبح طلوع، كه اگر تا عاشورا هم گریه نصیبت نشده، ظهر عاشورا بدون اشك از مجلس خارج نشوی. ولی حالا یك دفعه می‌پری وسط تاسوعا و عاشورا، بدون هیچ آمادگی. می‌ترسی. از عاشورا و تاسوعا می‌ترسی. می‌ترسی بدون اشك...

***


می‌ترسی. هر سال بیشتر می‌فهمی كه خیلی از آن اعتقادهای كودكیت، اشتباه بوده‌اند. می‌خوانی و می‌شنوی و می‌گویند كه فلان چیز تحریف بوده، فلان كار تحریف بوده. خودت هم دیگر حساس شده‌ای. نمی‌خواهی عزاداری محرمت با خرافه و هزار چیز دیگر قاتی شود. قدیم‌ها عشقت روضه حضرت رقیه بود، حسابی گریه‌ات را در می‌‌آورد، دلت را حسابی می‌سوزاند ولی از وقتی حماسه حسینی را خوانده‌ای، از وقتی حرف‌های شهید مطهری را كه خیلی قبولش داری، خوانده‌ای، حتی دیگر جرات نمی‌كنی مجلسی بروی كه روضه حضرت رقیه را می‌خوانند. كودكی، عشقت این بود كه در آن هیات معروف قاتی سینه‌زن‌های خستگی‌ناپذیرش بشوی و تا نیمه شب سینه‌ات را سرخ و كبود كنی، عشقت این بود كه تا كی می‌توانی مثل آنها سینه بزنی و دوام بیاوری، .ولی حالا دیگر می‌دانی كه این كارها اگر آسیب به بدنت حساب بشود، جایز نیست. مگر این كه واقعا حالت را نفهمی، مگر این كه واقعا از خود بی‌خود شوی. آن روزها عشقت این بود كه عاشورا، راه را پیاده بروی تا قبل از رسیدن به هیات مورد علاقه‌ات، دسته ببینی. مخصوصا دسته‌های كه علامت داشتند، آن هم علامت‌های پر تیغ و پردار. اوج مراسم هم جایی بود كه علم‌ها در شلوغی میدان شهدا به هم می‌رسیدند و به هم سلام می‌كردند و ... ولی حالا فهمیده‌ای حمل این علامت‌‌های سنگین درست نیست، عشق به این علامت‌های پر زرق و برق درست نیست.

***


این روزها خالی شده‌ای. روضه كه می‌روی فقط حواست به مداح محترم است كه یك وقت از خودش چیزی اضافه نكند، اغراق نكند، توهین نكند. این روزها وسط شور گرفتن‌ات، اگر مداح چیزی بگوید كه با امام حسین هماهنگ نباشد، همه حس و حالت از بین می‌رود. حتی ممكن است جلسه را ترك كنی. این روزها خیلی از مداحان مورد علاقه‌ات در لیست سیاه‌ات قرار گرفته‌اند...


می‌دانی كه این روزها، دوران گذار است. گذار از آن حال و هوای قدیمی به دوران جدیدی كه دیگر هیچ خرافه‌ای در مراسم عاشورا نباشد. خوشحال هم هستی از این اتفاق. ولی از خودت می‌ترسی. از خودت كه در گیر و دار كار و زندگی، هر روز داری از آن حال و هوای قدیمی‌ات دور می‌شوی و این اتفاق‌ها... می ترسی